Ik kreeg een brok in mijn keel en vocht tegen tranen.
Daarna liep hij naar de woonkamer en pakte een kistje, waar ooit snoep in had gezeten. Op het kistje had hij de portretten van kinderen uit allerlei Afrikaanse landen geplakt. Deze had hij uit het blad Woord en Daad geknipt. Hij zei: ‘Hen heb ik altijd bij me.’ Een voor een gaf hij ze een kus. Ik kon mijn tranen niet langer bedwingen. Eenzaamheid kreeg voor mij een gezicht.
De bekende moeder Teresa, die in de sloppenwijken van Calcutta veel goed werk heeft verricht en kan worden beschouwd als een vrouw van gebed, schreef eens: ‘De ergste ziekte is niet lepra of aids. De ergste ziekte is het gevoel van eenzaamheid. De mensen die écht ziek zijn, zijn de mensen die vergeten zijn wat vreugde is en geen ervaring hebben met wederzijdse liefde en menselijke aanraking. De mensen die zo’n leven leiden, die uitgeworpen en alleen zijn, worden geteisterd door de ergste ziekte van de wereld.’
Het is bijna kerst.
We gedenken dat Jezus mens werd zoals wij. Jezus leefde ons zijn barmhartigheid voor, zoals Hij de barmhartigheid van zijn Vader voorleefde. Jezus’ leven inspireert ons, als wij ons door zijn genade laten vangen.
Wat wij kunnen geven, is een arm vol ontferming. Onze arm om verbondenheid uit te drukken, onze schouder om op te huilen, onze hand om het hoofd van de ander naar boven te richten, zullen blijken de belichaming van Gods liefde te zijn. Jezus draagt niet op om ons terug te trekken en te vereenzamen in stilte, maar stuurt ons eropuit. Hij wil dat we vrucht dragen en zijn compassie delen. Jezus zei tegen zijn volgelingen:
Jullie hebben niet mij uitgekozen, maar ik jullie, en ik heb jullie opgedragen om op weg te gaan en vrucht te dragen, blijvende vrucht. Wat je de Vader in mijn naam vraagt, zal hij je geven. Dit draag ik jullie op: heb elkaar lief.
– Johannes 15:16-17
Laten we om ons heen kijken, speurend naar uit wie het levensgeluk is weggevloeid. Van wie kunnen wij de eenzaamheid opheffen?
Soms is een uurtje van onze tijd al genoeg om die ene buurman of buurvrouw, een paar huizen verderop, te overladen met een prachtig kerstcadeau: uw of jouw aanwezigheid.
Zullen we de stoute schoenen aantrekken en op de ander afstappen?
Hele mooie kerstdagen toegewenst en een gelukkig, gezegend 2018!
In liefde,
John